Սպարապետը հայկական թագավորությունների ամենաբարձր զինվորական կոչումն էր, ով պատերազմական վիճակներում ղեկավարում էր հայկական զորքերը, ինչպես նաև մշակում էր ռազմավարություն, իսկ խաղաղ ժամանակներում ապահովում էր երկրի անվտանգությունը ։

Այս անվանումն ընտրվել է ընդգծելու համար, որ ստեղծված պայմաններում Հայաստանը պետք է ռազմավարական պաշտպանվածություն, որպեսզի պահպանվի պետականությունը: